Mooi verslag van 3 weken CanOA-SE

Samen met Koen beleefde ik in juli een bijzonder mooi avontuur in Canoa. Later sloten ook Fee en Daniella zich hierbij aan.

Canoa, een prachtig vissers-/surfers-/ontspan-/mooie zonsondergang-/cliffs-/tropisch- dorp aan de kust van Ecuador, dat in april letterlijk werd opgeschud door enkele heftige aardbevingen.

De foto’s op internet en weggevallen stukken weg van Quito naar Canoa verraden al enigszins hoe de situatie aan de kust zou zijn. Aangekomen in Canoa, waren de beschadigde, weggevaagde huizen en vele tenten waarin werd geleefd er niet minder indrukwekkend om. Door twee naschokken van 6.2 op de schaal van richter, kregen we een beetje inzicht in de fysieke en ook mentale impact van deze natuurkracht. Ook lag de grootste bron van inkomen, het toerisme, volledig op zijn gat. Ondanks de blijvende ‘paradijselijkheid’ was Canoa overduidelijk niet het CanOA-SE wat het geweest was.

In drie weken tijd zagen en beleefden wij van dichtbij hoe hard werd gewerkt aan de wederopbouw van (het leven in) Canoa. Zo maakten wij de herstart van de scholen van dichtbij mee. Intensief waren we betrokken bij de basisschool los Algarrobos. Tijden werd de school als legerbasis gebruikt, waardoor de kinderen niet naar school konden. Het werd daarom hoog tijd dat ze van de straat gehaald werden en een enigszins normaal leven zouden gaan leiden. Door spelenderwijs Engelse lessen, gymlessen en andere ondersteuning te geven, droegen wij ons steentje bij aan de wederopbouw van het leven in Canoa.

Met het opgaan van de zon stonden we op. De weg naar school was een loopje van tien minuten, waar onderweg hevig werd ‘ge-buenos dias`t’ naar de bewoners die we tegenkwamen. Om 7.10 luidde de bel, waarop de kinderen naar de klas sprintten en wij aan de slag gingen met de lesvoorbereiding. Bij de Engelse les was het voornamelijk de uitdaging de kinderen begrip van de Engelse taal mee te geven. De veel gebruikte Ecuadoriaanse lesmethode van opdreunen en kopiëren van de leraar, liet wat ons betreft de hersenen te weinig kraken. Daarom deden we bingo om de cijfers te leren en werden er prachtige poppetjes getekend, waar de lichaamsdelen in het Engels bij werden geschreven. De gymlessen waren altijd een feest. Tikspellen als ’tiburones y peces’ , oftewel ‘haaien en vissen’, estafette en natuurlijk het alom geliefde spel voetbal, werden gedaan. Koen was als gymleraar, de held van de school.

Op vrijdagmiddag was er een creatieve keuzemiddag, met muziek, koken en theater. Zo speelden we met groepjes kinderen verschillende sprookjes na. ‘Caperucita Roja’ (roodkapje) was zeer geliefd! Natuurlijk was het geen probleem dat er minstens drie roodkapjes en drie wolven waren. Tot slot, zongen wij, met behulp van een zingende-banjospelende Ier, twee dagen lang het liedje ‘que sera, sera, whatever will be, will be’. In die twee dagen leerden wij alle leerlingen dit liedje om dit hierna met de hele school te zingen. Inderdaad zit er een Spaanse zin in het liedje en kunt u zich voorstellen dat met name deze zin ten gehore werd gebracht. Voor het resultaat, zie de facebook-pagina van Los Algarrobos!

Helaas pasten niet alle kinderen in onze koffers en moesten we ze achterlaten in ons-snel-geliefd-geworden Canoa. In korte tijd bouwden wij een sterke band op met dit bijzondere plekje op de wereld. Ooit keren wij terug naar, tegen die tijd hopelijk weer, CanOA-SE.

Willemijn Geluk

© Local Dreamers, ervaringen vrijwiligerswerk Canoa